कौतुक कुणाला नको असतं

कौतुक कुणाला नको असतं. अगदी लहान बाळापासून ते वयोवृद्ध आजी-आजोबांपर्यंत कुणालाही कौतुकाचे शब्द कानावर पडले की भारीच वाटतं, काहीतरी चांगलं केलंय, करतोय याची पावती मिळाल्यासारखं असतं ते. 

पण कौतुकाची हल्ली एक गंमत झाली आहे. ती म्हणजे कौतुक करण्यापेक्षा स्पष्ट बोलण्याकडे जास्त भर दिला जातो आहे. खरं आणि स्पष्ट बोलण्याच्या नावाखाली आपण हे विसरायला लागलो आहोत की कायम (सतत) खरं आणि स्पष्ट बोलणं यातून फार काही समोरच्याचा फायदा होतो असं नाही. खरंतर जिथे दोन्हीचा balance दिसून येतो तिथे लोक जास्त proactive दिसून येतात. समोरची व्यक्ती जेव्हा मला पूर्णपणे समजून घेऊन माझ्या चुका किंवा कमतरता दाखवते तेव्हा त्यामध्ये बदल व्हायला हवा याची गरज माझ्याही मनात निर्माण होते, पण फक्त चुका दाखवल्या जात असतील, कमतरता दाखवल्या जात असतील तर नाही ऐकलं जाणार तुमचं. सध्या सगळ्यात प्रचलित वाक्य जे अनेकजणं गर्वाने वापरतात ते म्हणजे "I am brutally honest". त्यांना नक्की विचारावंसं वाटेल की honesty दाखवण्यासाठी brutal का व्हावं लागतं? You don't have to..! आणि मग ही honesty एखाद्याचं कौतुक करताना का नाही दाखवली जात? अर्थात याची दुसरी बाजू अशी पण आहे की जर कुणाला प्रत्येक वेळी आणि अगदी छोट्या गोष्टींसाठीसुद्धा कौतुकाची अपेक्षा असेल तरी त्याच्याही प्रगतीच्या दृष्टीने काही उपयोग असणार नाही. कौतुक कशाचं करायचं हा प्रश्न जर समोरच्याला पडत असेल तर, तो ते नाहीच करू शकणार. 

कौतुक हवं असणं याचा सगळ्यात जवळचा संबंध आत्मस्वीकार आणि आत्मविश्वासाशी आहे. मी जर स्वतःला आहे तसं स्वीकारलं, माझ्या गुण-दोषांची जबादारी घेतली, त्यात वेळोवेळी गरजेनुसार योग्य ते बदल करत राहिलो, तर इतरांच्या बोलण्याचा किंवा मतांचा विचारच मला करायची गरज उरणार नाही आणि प्रामाणिकपणे मिळालेल्या मतांचा स्वीकारही माझ्याकडून केला जाईल. पण इतरांच्या मतांना अती महत्व जर दिलं जाणार असेल तर माझा आत्मविश्वास अजून कमी होत जाईल आणि इतरांकडून विनाकारण अपेक्षा केल्या जातील. परिणामी आपण कुठल्याच निर्णयाला पोचणार नाही. एखादा महत्वाचा decision घेण्याच्या प्रक्रियेतून जाताना याचा अनुभव अनेकांना आला असेलच. 

त्यामुळे वेळप्रसंगी स्पष्ट असण्याबरोबर, गरजेनुसार आणि योग्य वेळी कौतुक करणं यालाही महत्व आहे. प्रत्येक बाबतीत केली गेलेली टिंगल, थट्टा याने समोरच्याचं खच्चीकरण होऊ शकतं याची जाणीव, तसेच आपण काहीही केलं तरी आपलं कौतुक झालंच पाहिजे, मला सगळ्यांनी भारी म्हटलंच पाहिजे या आपल्या demand ला कायम खतपाणी नाही मिळणार याची जगारूकता ठेवायला हवी. या दोन्ही गोष्टी खूप महत्वाच्या आहेत. आणि म्हणूनच याचा विचार दोन्ही बाजूनी व्हायला हवा. मागणाऱ्याने काय मागायचं आणि देणाऱ्याने काय द्यायचं याचं भान ठेवणं खूप गरजेचं आहे.

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

When parents come of age.

Image
We have always heard that children come of age, but why am I saying parents come of age? In fact, when our children come of age, changes in their behavior, speech, and appearance all happen to them. They come of age, not a parent...! If so, why is the time when children come of age stressful for parents too? Why did our child, who seemed to be a child until yesterday, suddenly have to change so much before he knew anything? Who doesn't listen to anything anymore, doesn't come with us anywhere, is constantly enjoying themselves or with friends and mobile phones...? Doesn't all this upset parents?? That is why this is the time for parents to get along with children as their friends. How can we convey to them the struggle we are having to understand the children and the care we feel for them? Why is it a contradiction that we struggle to make friends with our children on the one hand and our children's enemies on the other? This gap is experienced by all parents and chil...
Read more ..

What exactly is it, to be a parent?

Image
To prepare for an 18-year project without complaining. This new member of our family is entirely reliant on us. To nourish it until it can stand on its own. We give him everything he needs as his parents, and he gives us joy and love by putting his full trust in us. For the time being, this bond between parents and children is absolutely unconditional. However, when the child grows older, these equations change. Before we can understand such changes, we must first understand how well we know ourselves as parents. In parenting, we must understand ourselves as individuals, as fathers and mothers, and as a couple. When we express any unpleasant emotion, such as anger at our children, we must first understand why we are angry. Is it because of how my child acts, or am I reacting badly to something else and blaming it on my child, who is just being naughty? When it comes to their children, couples frequently differ in a few areas such as studying, going out with friends, spending money,...
Read more ..

This is Age Appropriate... Isn't it..?

Image
In two stages, children become aware of their individuality. At the beginning of their third or fourth year, when they take their first steps away from their parents (especially their mothers), grandparents, or other caregivers. When they start kindergarten and play with other kids their age. They start to see people, like their teachers and friends, other than the people they have lived with so far. This is where they start to learn how to live with other people. But they still have to depend on their parents or other caregivers for everything. This is the first time they have expressed a desire to go outside. The second stage is adolescence, when their image (self-image) is formed in different ways, such as in their finances, social lives, sexual lives, mental lives, and intellectual lives. They try to find out how they will become significant in this world and whether they can survive without their parents. From this point on, the desire to leave home and see the outside world beg...
Read more ..